کلمه بازی نه تنها کودکان بلکه بزرگترها را هم به وجد و شادی می آورد. کودکان از طریق بازی کردن آموزش می بینند، یاد می گیرند، رفتار پدر و مادر و هر کسی که مورد توجه آنهاست را تقلید می کنند و به ناشناخته ها دست می یابند. دنیای امروز، در حال دگرگونی است و ما باید خودمان را با این تغییرات هماهنگ کنیم. در بحث مدارس، سیستم آموزشی نیز  به همین شکل در حال تغییر است. ما به عنوان والدین و مربیان دیگر نمی توانیم دانش آموزان را با سیستم های قدیم آموزش دهیم. در حال حاضر بیشتر از هر وقت دیگری ضروری است که مدرسه را برای دانش آموزان شیرین کنیم تا فرزندان بهتری داشته باشیم و آینده ای زیبا برایشان رقم بزنیم.

در سفیران یاس ما و دوستان مان با هم زندگی می کنیم الف را بازی می کنیم، ریاضی را ورزش می کنیم، از مهربانی ها قصه میسازیم ، محله را قدم می زنیم، با کاغذ، مقوا، چوب و آجر سازه می سازیم و راه های آینده را با پژوهش ، کشف و حل مسائل  می سازیم. باید توجه داشت برای سال های آتی که کشور ما فاقد منابع عمده درآمدزایی زیرزمینی خواهد شد، راهی جز تحقیق و نوآوری جهت اداره جامعه نمی ماند که این امر قطعاً می تواند به دست پژوهشگران و هیئت های علمی محقق گردد. کودکانمان قدرت یادگیری و انرژی سرشاری برای دیدن، درک مطلب و جستجو و تفحص دارند و وقتشان باید در آزمایشگاه ها و کتابخانه ها با تلفیق بازی صرف پژوهش و تحقیق شود نه اینکه فقط به حفظ کتاب ها و جزوه های درسی محدود گردد. پس بیایم به جای اینکه اندیشه ها را به آنها بیاموزیم اندیشیدن را آموزش دهیم تا فردای خود را بسازیم.

پرواز کن تا آرزو، زنجیر را باور نکن